Əqidə (və yaxud etiqad) istilahi (şəriətin terminoloji) mənasında: qəlbin (ürəyin) müəyyən şeylərin təsdiq etməsi və onlara qarşı nəfsin rahatlığının vacib olması, hansı ki, özündə zənn, şəkk, şübhə yaratmır. Buna etiqad deyilir.
Misal olaraq:
"Abdullah etdiyi saleh əməlinə görə (məs. Qurani Kərimi oxuyub) Allahdan xeyirlə mükafatlandığına etiqad edir."
Abdullah etdiyi əməlin saleh olduğunu qəlblə yəqin olaraq heç bir şəkk, şübhə etmədən bilir. Ona görə də, onun qəlbi narahat və həyacanlı deyil, əksinə sakit və rahatdır.
┈┉┅━❈▫❈📚❈▫❈━┅┉┈
